เดิมยูโซ ยามาโมโตะเขียนนวนิยายในฐานะหนึ่งในสิ่งพิมพ์สุดท้ายในชุดนิฮง โชโกกูมิง บุงโกะ แต่ไม่สามารถเขียนจนจบเพราะป่วยหนัก เก็นซาบูโรจึงมารับช่วงเขียน คิมิ-ตาจิ วะ โด อิกิรุ คะ ต่อจนสำเร็จและตีพิมพ์เป็นหนังสือในปี ค.ศ. 1937.[4]

หลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง หนังสือมีการเปลี่ยนแปลงรายละเอียดหลายอย่างเช่นคำศัพท์ที่ใช้ และตีพิมพ์ซ้ำในปี ค.ศ. 1945 โดยสำนักพิมพ์มิราชะ[5]

คิมิ-ตาจิ วะ โด อิกิรุ คะ เป็นผลงานวรรณรรกมที่มีชื่อเสียงในการศึกษาศิลปะคลาสสิก และมักถูกนับเป็นส่วนหนึ่งของวรรณกรรมเด็ก.[6]